Paperboy

Jak z notatnika kartka papieru.
Gdzieś między kiedyś, a tym co będzie.
Przez wiatr miotany, bez żagla i steru.
Na niekończącym się nigdy zakręcie.

Wiotki i giętki tak w stawach swej duszy.
Krok od zniszczenia i blady od wzruszeń.
Z dala od szumu dezinformacji.
Nie zna on wcale digitalizacji.

Część swoich stronic już ma zapisanych.
Ile przyrzeczeń, obietnic złamanych?
Ile pomyłek, bazgrołów i kleksów?
Paperboy nie chce już lecieć w pośpiechu.